- izinli
- sif.1. İcazəli, icazəsi olan, icazə (izin) almış, rüsxətli.2. İcazə verilən, izin verilən, yol verilən.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
izinli
Look at other dictionaries:
izinli — sf. İzin alarak belli bir süre için bir yerden ayrılmış, mezun Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller izinli çıkmak izinli saymak … Çağatay Osmanlı Sözlük
izinli çıkmak — izin alarak belli bir süre için bir yerden ayrılmak İlk bakışta bana izinli çıkmış bir hasta bakıcı gibi göründü. R. N. Güntekin … Çağatay Osmanlı Sözlük
izinli saymak — 1) izin vermek 2) mec. bir işte ayrı tutmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
ME'ZUN — İzinli, izin almış. Salâhiyetli. * Diplomalı. İcâzetli … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ME'ZUNEN — İzinli olarak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
TERAHHUS — İzinli ve müsaadeli olma. Ruhsat bulma. * Ucuzlama … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
mezun — izinli; yetkili; bir okulu (kursu) bitiren kişi … Hukuk Sözlüğü
gizli duruşma — is., huk. Adliyede, sadece izinli veya görevli olanların katılabildiği, kamuya kapalı duruşma, gizli celse … Çağatay Osmanlı Sözlük
mezun — sf., Ar. meˀẕūn 1) Bir okulu bitirerek diploma almış (kimse) Olsa olsa sanat enstitüsü mezunudur. H. Taner 2) esk. İzin almış, izinli Vedia dan öğrendim, seyahate çıkacakmışsınız, mezunmuşsunuz. P. Safa 3) esk. Bir iş için yetki verilmiş, yetkili … Çağatay Osmanlı Sözlük
mezuniyet — is., Ar. meˀẕūniyyet 1) Okulu bitirme Mezuniyet sınavı. 2) esk. İzinli olma durumu 3) esk. Yetki … Çağatay Osmanlı Sözlük
